Zespół Szkół Społecznych im. Adama Mickiewicza w Jaśle

38-200 Jasło ul. Niegłowicka 174

tel. 13 445 94 41

zssjaslo@interia.pl
Jesteś tutaj: Start / Historia

Historia

Szkoła Podstawowa Nr 6 położona jest na obrzeżach miasta. Istnieje od 1884 roku. Pomieszczenie jej stanowił drewniany budynek położony pośrodku Niegłowic (miejsce dzisiejszego Domu Ludowego). Początkowo funkcjo­nowała jako placówka jednoklasowa. Jej kierownik, Marcin Mastej, podjął usilne starania, by wybudować nowoczesną szkołę. To dzięki jego wysiłkowi, niespożytej energii i determinacji doszło do tego. Uzyskał na ten cel fundusze z podatków, jakie przedwojenna rafineria wpłacała gminie. Otwarcie szkoły to wielkie wydarzenie, bo do tej pory nie było w pobliżu równie pięknego budynku. Uwagę przykuwała klasycystyczna fasada, przestronne sale na parterze i piętrze, duże okna. Podkreślali to 29 sierpnia 1926 roku licznie zebrani goście, a między nimi starosta dr Antoni Zoll, burmistrz dr Wilusz, dyrektorzy gimnazjów. Świadkami było około dwóch tysięcy okolicznych mieszkańców.

 
Społeczna Szkoła Podstawowa w Jaśle-Niegłowicach
Zabytkowy budynek Szkoły Podstawowej Nr 6 w Jaśle (kartka z kroniki szkolnej z 1926 r.)
 


Ciekawa była reakcja miejscowej ludności, która początkowo nie wierzyła, by na wsi mogła powstać tak imponująca budowla, bez dodatkowego ich opodatkowania. Okazało się jednak, że do tego nie doszło, a niegłowi­czanie znaleźli płatne zajęcie na budowie. Co więcej, szczycili się, iż na ich terenie istnieje placówka, o której kurator Krakowskiego Okręgu Szkolnego, Dereczyński powiedział, że: a(..) zwiedził wiele szkół podobnych, a tak nowocześnie wybudowanych na wsiach niewiele - a jeżeli podobne się znalazły, to tylko w Poznańskiem i to po miasteczkach ".

 
Społeczna Szkoła Podstawowa w Jaśle-Niegłowicach 


Szkoła przyciągała uwagę nie tylko zewnętrznie. Coroczne wizytacje podkreślały wysoki poziom nauczania, a kierownik i jego żona otrzymywali listy gratulacyjne. Dowodem uznania było też zorganizowanie tu kolonii letnich dla dzieci ze Śląska, które przyjeżdżały co roku na dwa miesiące. Wielkim wydarzeniem i wyróżnieniem było odwiedzenie szkoły przez samego prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego w dniu 29 sierpnia 1929 roku. Władze musiały uważać, że jest się czym pochwalić, bo zaszczyt taki nie spotkał żadnej innej placówki w powiecie. Prezydent był tu krótko, a po zwizytowaniu szkoły wyraził swoje uznanie. W szkole uczyło się wówczas około 140 dzieci, a zajęcia prowadzone były przez troje, a nawet w pewnym okresie - dwoje nauczycieli. Kwitło bogate życie kulturalne, szczególnie prężnie działało amatorskie kółko teatralne. Co roku wystawiano jasełka i inne sztuki, chodzono z szopką, działał trzygłosowy chór męski. Często prezentowano się społeczności nie tylko niegłowickiej, ale i jasielskiej. Zgromadzone fundusze wykorzystywano miedzy innymi na prenumeratę "Płomyka", wyjazdy, wycieczki (Krosno, Folusz), a część na cele charytatywne. W pamięci mieszkańców pozostały nocne pochody ze światłami z okazji 11 Listopada i coroczne "wianki" nad rzeką, w czasie których śpiewano i tańczono. Wielkim wstrząsem była śmierć marszałka Józefa Piłsudskiego, a oznaką żalu była sześciotygodniowa żałoba uczniów i nauczycieli. W pierwszą rocznicę tego wydarzenia młodzież przygotowała w lasku nad rzeką wielki stos, który podpalono wieczorem i zaprezentowano program artystyczny. Naj­bardziej wymowne było milczenie przy dogasającym ogniu. W szkole prężnie działała też świetlica, w której przeprowadzono nawet lekcję pokazową dla uczących na temat "Jak prowadzić świetlicę z młodocianymi" .

 
Społeczna Szkoła Podstawowa w Jaśle-Niegłowicach 


W 1936 roku, z inicjatywy Heleny Kucharskiej zawiązało się Koło Czerwonego Krzyża, które aktywnie działało przez następne lata, zbierając fundusze, szyjąc fartuszki, opaski, robiąc na drutach czapki pilotki dla najuboższych, szerząc oświatę zdrowotną. Szkoły nie oszczędziły także kłopoty. W lipcu 1934 roku kilkudniowe obfite deszcze spowodowały wylew Wisłoki, jakiego nie pamiętali najstarsi. Woda wdarła się do piwnic, mimo iż budynek położony jest w najwyższym punkcie Niegłowic. Klasy stały się schronieniem dla powodzian i ich dobytku. Zorganizowano wtedy pomoc materialną i całoroczne dożywianie dla dzieci. 28 czerwca 1938 roku trąba powietrzna zerwała dach i poniosła go 100 metrów w pola. Mimo problemów szkoła radziła sobie wspaniale. Była oazą kultury w tym rejonie. Często organizowano tu zajęcia pokazowe. Gospodarze dbali o estetykę otoczenia. Uwagę zwracał piękny ogród kwiatowy, sad i starannie utrzymane alejki wokół dziedzińca.

Lata wojny 

Wszystko zmieniło się l września 1939 roku, gdy na niezbyt pogodnym niebie pojawiły się obce samoloty. Około godz. 1600 pięcioro młodych ludzi zginęło od bomb niemieckich podczas prac polowych. Były to pierwsze ofiary wojny. 10 września wioska została zajęta przez okupantów, a w październiku zmotoryzowane oddziały SS tzw. bataliony śmierci, weszły do budynku, dając godzinę na jego opróżnienie. Pospiesznie chowano wszelką dokumentację, zbiory biblioteczne. Niestety, już po pół godzinie wkroczyło wojsko niszcząc wszystko, co stanęło im na drodze. Wyrzucano sprzęty i pomoce, palono ławki. O wszczęciu nauki, choćby w salach wiejskich, nie mogło być nawet mowy. Nadzieja pojawiła się dopiero w 1940 roku, gdy kolejna kompania opuściła szkołę. Wtedy to pospiesznie ją uprzątnięto, zniesiono ze strychu ocalałe ławki i umieszczono je na parterze. Piętro zajmowali "Junacy", czyli młodzież pracująca pod kierownictwem niemieckim. Uczono się, jak wspomina kronika, nawet w ubikacjach. Używanie przedwojennych podręczników było surowo zakazane. Dzieci przynosiły je jednak z domów, a uczący przemycali wiadomości z historii, geografii i literatury polskiej. Było to ryzykowne, gdyż wokoło wciąż kręcili się Niemcy. W czasie Wielkanocy 1942 roku budynek ponownie zajęło SS (tym razem w całości). Dzieci same przenosiły ławki do dwóch wynajętych izb na wsi, a nauka odbywała się co drugi dzień. Nauczyciele, którym jako mąż zaufania, przewodniczył kierownik, Marcin Mastej realizowali tajne nauczanie. Byli to: Waleria Salonek, Adela Mastej, Maria Bajorek. Początkowo było tylko pięciu Uczniów, potem było ich więcej. W 1943 roku radca szkolny Grottner nakazał usunięcie z frontu napisu "Publiczna Szkoła Powszechna im. Adama Mickiewicza". Przez budynek stale przewijali się Niemcy. Powracający ze wschodu, rozgoryczeni porażką, wetowali sobie ją, dewastując wszystko, doprowadzając budynek do ruiny. Odkryto wtedy skrytki i poniszczono ich zawartość. Najbardziej gorliwa w tym dziele okazała się przybyła w 1944 roku kompania minerów. Front przybliżał się, a szkoła była punktem zbornym wysiedleńców. Częściowo zajęta przez artylerię niemiecką, dała schronienie dwudziestu rodzinom z dobytkiem. Jednak po dwóch dniach z rozkazu dowództwa zostało tylko cztery, które zajęły jedną klasę. Kierownik z rodziną mieszkał w kuchni. Żołnierze, którzy systematycznie i bezwzględnie niszczyli Jasło, właśnie tu mieli bazę. Szczególnie zła sława okrywała ich dowódcę Romańskiego, który nawet w niedzielę pędził tutejszą ludność do robót w okopach.

 
Społeczna Szkoła Podstawowa w Jaśle-Niegłowicach
Budynek szkoły zniszczony przez Niemców


15 styczeń 1945 roku był dniem rozstrzygającym. To na szkołę, w której stacjonowali Niemcy, skierowany był huraganowy ogień wojsk radzieckich. Większość żołnierzy uciekła, a w piwnicy ukrywało się około 50 osób. Kilku minerów na rozkaz dowództwa wysadziło prawe skrzydło. Na szczęście ludzie ukryci byli w drugim. Ogrom zniszczeń przedstawia stara fotografia. Z inicjatywy kierownika odgruzowano pomieszczenia i już początkiem lutego dzieci zaczęły przychodzić do szkoły. W marcu udostępniono trzecią salę i zorganizowano klasę siódmą dla tych, którzy chcieli ukończyć szkołę. Pracowało wówczas czworo nauczycieli: Adela i Marcin Mastejowie, Maria Kroczak i Cecylia Młodecka.

Lata powojenne (1945 -1966)
 

Lata powojenne to nowy rozdział w życiu szkoły. W pierwszym po wyzwoleniu roku szkolnym 1945/1946 nauka odbywała się w trzech pomieszczeniach. Do szkoły uczęszczało 260 uczniów, nauka odbywała się w trzech terminach od godziny 730 - 1700. W roku szkolnym 1948/1949 po uzyskaniu odpowiednich funduszy, rozpoczyna się odbudowa zburzonej szkoły. 04 października 1949 roku nastąpiło uroczyste otwarcie świetlicy szkolnej i zorganizowano dożywianie dzieci. Do świetlicy uczęszczała młodzież klas III, IV, VI i VII trzy razy w tygodniu. W 1950 roku umiera długoletni kierownik tutejszej szkoły - Marcin Mastej, a funkcję kierowniczki obejmuje Maria Kroczak. Tego samego roku zakończone zostały prace przy odbudowie szkoły. 1 września 1950 roku można było rozpocząć naukę w normalnych warunkach - w 6 salach lekcyjnych. . W dniu l marca 1952 roku kierownictwo szkoły obejmuje Marian Sawicki. W 1961 roku, po odejściu na emeryturę byłego kierownika szkoły, obowiązki jego obejmuje Roman Sajdak. By przygotować odpowiednie warunki lokalowe do realizacji programu ośmioklasowej szkoły podstawowej, zaistniała potrzeba rozbudowy szkoły. W grudniu 1961 roku zawiązano Komitet Rozbudowy Szkoły i rozpoczęto prace przy drugim budynku szkolnym. W roku 1963 nastała "zima stulecia". Mrozy w styczniu, lutym, a nawet marcu dochodziły do 40°C poniżej zera. Dwukrotnie Ministerstwo Oświaty zarządzało przerwy w nauce. Wycieczki szkolne zaplanowane na maj i czerwiec nie doszły do skutku ze względu na wcześniejsze przerwy w nauce. Zaległości odrabiano przedłużając zajęcia i organizując dodatkowe lekcje. Rok szkolny zakończono w terminie i uczniowie udali się na zasłużony wypoczynek. W maju 1964 roku dzięki staraniom kierownika szkoły został podłączony telefon. W czasie wakacji przeprowadzono w szkole kapitalny remont budynku doprowadzono gaz i zakupiono piecyki dzięki pomocy zakładu opiekuńczego Rafinerii Nafty - Jasło. W lipcu 1966 roku Komenda Związku Harcerstwa Polskiego w Jaśle zorganizowała w szkole Ośrodek Szkoleniowy dla 200 harcerzy, którzy po przeszkoleniu mieli pełnić funkcje zastępowych w swoich drużynach harcerskich.

Dzieje szkoły w latach 1966 -1980 

W roku 1966 kierownictwo szkoły obejmuje, mający dziewiętnastoletni staż nauczycielski, Jan Papciak, który zajmuje mieszkanie w szkole. Udało mu się załagodzić niesnaski, które zrodziły się w gronie i środowisku. Jego troską stała się poprawa bazy lokalowej. Współpracował ściśle z Komitetem Rozbudowy Szkoły, a szczególnie jego przewodniczącym Janem Myśliwcem i zakładem opiekuńczym - Podkarpackimi Zakładami Rafineryjnymi. Już w grudniu do szkoły doprowadzono bieżącą wodę, a w styczniu 1970 roku Naftobudowa rozpoczęła budowę warsztatów szkolnych. Udało się przekonać mieszkańców, którzy wcześniej opodatkowali się na ten cel, a przede wszystkim władze, że stosunkowo niewielkim kosztem planowany wcześniej parter można powiększyć o piętro. Tak też się stało. Znalazły się tam: świetlica, dobrze wyposażona pracownia fizyko-chemiczna, klasa, mała salka gimnastyczna i toalety. Dzięki zaangażowaniu wszystkich, pracy społecznej mieszkańców już po roku, tj. 23 stycznia 1971 roku odbyła się tam inauguracyjna uroczystość powiązana z zabawą choinkową. Następną pilną sprawą stało się zamontowanie centralnego ogrzewania. Do tej pory bywało i tak, że zajęcia prowadzono w temp. +5°C. W 1974 roku ruszył oddział przedszkolny oraz prace przy adaptacji suteren na szatnie. Szkoła włącza się też w życie polityczne kraju. 22 lipca 1969 roku odbywa się tu uroczysta sesja Gromadzkiej Rady Narodowej poświęcona otwarciu Jubileuszu 25-lecia PRL i lO-lecia Koła Gospodyń Wiejskich. W części artystycznej wystąpił zespół ludowy Rafinerii, referaty okolicznościowe wygłosił kierownik szkoły i jego żona. W 60-tą rocznicę odzyskania niepodległości podjęto wiele cennych inicjatyw, które wpisano do specjalnej księgi. W 1977 roku Koło Gospodyń Wiejskich uczciło Rok Dziecka organizując całodzienną imprezę dla dzieci, co w przyszłości wielokrotnie powtarzano. Dużym przeżyciem dla wszystkich stał się przejazd obok szkoły kolarzy biorących udział w XXXII Wyścigu Pokoju. Młodzież przystrajała budynek i chodniki, by gorąco ich przywitać. Od 1966 roku oddano szkole pod opiekę płytę upamiętniającą saperów II Armii Wojska Polskiego, którzy polegli rozminowując okolicę. W tym czasie szkoła pracowała bardzo dobrze, co potwierdziły wizytacje. Nauczyciele dokształcali się, podnosząc tym samym poziom edukacji. Ze wszelkimi problemami wychowawczymi radzono sobie bez większych problemów, otaczając dzieci serdecznością, ale i konsekwentnie reagując na wszelkie objawy przemocy. Grono stanowiło zintegrowany, chętnie współpracujący ze środowiskiem zespół. Uczyło się tu około 250 dzieci.

Okres w latach 1981-1987 

Uczący starali się, by napięcie panujące wówczas w kraju nie odbiło się na procesie nauczania. 80 % grona wstąpiło do "Solidarności", opowiadając się tym samym za radykalnymi reformami. Budząca wiele emocji sprawa wiesza­nia krzyży nie wzbudziła niezdrowych sytuacji, zawisły one w każdej klasie. Po wprowadzeniu stanu wojennego i powrocie do pracy, podjęto normalne zajęcia, ograniczając jednak działalność organizacji młodzieżowych. Gdy sytuacja unormowała się, przewodniczący Komitetu Rodzicielskiego Władysław Myśliwiec, zrealizował wcześniejsze obietnice i zadbał o to, by młodzież co roku wyjeżdżała na atrakcyjne wycieczki. Rafineria udostępniała autokary, a młodzież w zamian porządkowała obejście wokół Domu Kultury i dbała o cmentarz ofiar wojny w Warzycach. Często też uświetniała swoimi występami imprezy okolicznościowe. Warto tu wspomnieć o 40-osobowym dziecięcym zespole wokalno-­instrumentalnym działającym pod kierunkiem Melanii Gwiszcz. Miał on bogaty dorobek, a prowadząca wybierała ambitny i trudny repertuar muzyki dawnej i klasyczne utwory mistrzów. Zespół odniósł wiele sukcesów, zajmując co roku czołowe miejsca w przeglądach, nie tylko rejonowych, ale i woje­wódzkich (w 1985 roku - II miejsce). W 1985 roku Rada Pedagogiczna i Komitet Rodzicielski podjęły uchwałę o przywróceniu szkole imienia Adama Mickiewicza i ufundowaniu sztandaru. Trzeba było zgromadzić na ten cel ponad 200 tys. zł. Przy zdobywaniu środków dużą operatywnością wykazał się dyrektor Jan Papciak i przewodniczący Komitetu Rodzicielskiego - Władysław Myśliwiec. Dzięki nim otrzymano następujące dotacje: Podkarpackie Zakłady Rafineryjne - 160 tys. zł., Naftobu­dowa - 100 tys. zł., Komitet Osiedlowy - 10 tys. zł., Koło Gospodyń Wiejskich­Niegłowice - 5 tys. zł., Koło Gospody!) Wiejskich - Osiedle - 5 tys. zł., rodzice ­48 tys. zł. Opracowano harmonogram prac, a także przez cały rok przybliżano wychowankom postać patrona. W tym samym roku rozpoczęto kapitalny remont starego budynku: przerobiono instalacje elektryczne, zmieniono podłogi, założono boazerię i odmalowano klasy. 18 października 1986 roku nastąpiło uroczyste przywrócenie szkole imienia i wręczenie sztandaru ufundowanego przez Podkarpackie Zakłady Rafineryjne Jasło. Akt nadania imienia odczytał Wicekurator Oświaty i Wychowania J. Klocek. Odsłonięto również tablicę pamiątkową, upamiętnia­jącą to niezwykłe wydarzenie. Duże wrażenie na bardzo licznie zgromadzonych gościach wywarł starannie przygotowany program artystyczny. Od tego czasu sztandar towarzyszy uczniom we wszystkich uroczystościach i reprezentuje szkołę na zewnątrz np. w jasielskich obchodach Święta Niepodległości.

 
Społeczna Szkoła Podstawowa w Jaśle-Niegłowicach
Uroczystość przywrócenia szkole imienia i wręczenia sztandaru
 

 

Dzień 18 października stał się Świętem Szkoły, które co roku staje się okazją nie tylko do zabawy,
ale przede wszystkim do prezentacji dorobku młodzieży i uczących.


Szkoła w latach 1988 - 2001
 

W roku 1988 na emeryturę przeszedł Jan Papciak, a stanowisko dyrektora szkoły objął syn, Andrzej, któremu przyszło wprowadzać placówkę w okres reformy oświaty. Już od 1991 roku wskutek zmian wprowadzonych w organizacji szkoły pełnoprawnym członkiem Rady Pedagogicznej stał się uczący religii ks. dzie­kan Alfred Solarski. Stosunki między szkołą a Parafią Matki Boskiej Królowej Świata zawsze były serdeczne i bezkonfliktowe. Ksiądz pozostał w pamięci wszystkich jako niezwykłej szlachetności i prawości autorytet. Wyróżnieniem dla szkoły była możliwość zorganizowania części artystycznej uświetniającej Złoty Jubileusz Kapłaństwa ks. Solarskiego. W tym czasie młodzież i grono nauczycielskie spotkali się z ks. biskupem Stefanem Moskwą (1991) i ks. biskupem Edwardem Białogłowskim. Po śmierci ks. Solarskiego pracę duszpasterską w Parafii podjął ks. Bogusław Bogaczewicz. Szkoła i środowisko wiele zawdzięcza jego inwencji, otwartości i szczerości. Bardzo pomógł w zorganizowaniu pierwszej "zielonej szkoły". Dzieci wyjechały na trzy dni w Bieszczady. Było to wydarzenie niezwykłe, gdyż poza wycieczkami, młodzież rzadko miała możliwość poznawania własnego regionu. Praca szkoły przebiegała pod kątem przygotowania do reformy oświaty. Dyrektor umiejętnie rozbudzał w nauczycielach ambicje, którzy stale dokształcali się, co służyło osiąganiu coraz lepszych efektów pracy (obecnie 100 % kadry ma wyższe wykształcenie). Nawiązano kontakty z Kolegium Języka Niemieckiego w Jaśle, którego studenci obserwowali pracę pedagogów i potwierdzali wysoki poziom nauczania w szkole. 1994 to rok wielkiego sukcesu zespołu "Piegowate Nutki" prowadzonego przez Aleksandrę Łukasiewicz. Zdobył on Grand Prix na XXIII Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki w Siedlcach. W szkole wychodziły dwie gazetki: Samorządu Uczniowskiego "Echo Szkoły" i kI. VIII (w ramach innowacji) "Spod Ławki". Stały się one miejscem wyrażania opinii uczniów, prezentacji Własnej twórczości literackiej, przeprowadzania wywiadów z ciekawymi ludźmi. W 1997 roku Gromada Zuchowa pozazdrościła starszym i zaczęła wydawać własne pisemko "Piegowate Nutki". Pretekstem do podsumowania stało się 70-lecie szkoły. Przybyłe na uroczystość władze (burmistrz Janusz Rak, przewodniczący Rady Miasta Franciszek Bosak) podkreśliły wysoką pozycję szkoły, wyrażając podziękowania dyrektorowi i czternastu pedagogom. W Roku Mickiewiczowskim obchodzonym bardzo uroczyście uświetnianym wieloma formami prezentacji uczniowskich odbyła się czystość przekazania do użytku przewiązki łączącej oba budynki szkolne. to możliwe dzięki dobrowolnemu opodatkowaniu się mieszkańców bezpłatnemu projektowi architektoniczno-konstrukcyjnemu, pracom społecznym przy murowaniu, a przede wszystkim dotacji Urzędu Miasta sposób przecenić tu zasług dyrektora Andrzeja Papciaka, który wiele włożył w realizację tego projektu. Znalazły się tu: sala lekcyjna, sanitariat zaplecze kuchenne. Uroczystego otwarcia dokonał burmistrz Andrzej Czernecki. Okazją do tworzenia uczniom pozytywnych doświadczeń i udzielania potrzebnego wsparcia stało się otwarcie świetlicy socjoterapeutycznej, początkowo prowadzona była społecznie. W 200l roku dyrektor Andrzej Papciak przeszedł do pracy w Starostwie Powiatowym, a jego obowiązki przejęła Gabriela Zdunek pełniąca do tej pory funkcję pedagoga szkoly.


Działalność szkoły w okresie do czerwca 2004 roku 

Biblioteka szkolna posiada 7470 woluminów, które gromadzono na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Oprócz wypożyczalni przy bibliotece funkcjonuje również czytelnia, gdzie nasza młodzież może korzystać z księgozbioru podręcznego i czasopism. W ramach pracy biblioteki prowadzone są lekcje biblioteczne oraz konkursy czytelnicze wzbogacające wiedzę młodzieży o wybitnych postaci literatury. Biblioteka współpracuje z kołami zainteresowań działającym na terenie szkoły, z Miejską Biblioteką Publiczną i jej filiami. Młodzież bierze czynny udział w imprezach czytelniczych na terenie miasta i szkoły. Uczniowie czynnie uczestniczą w pracy biblioteki szkolnej, organizują prezentacje nowości wydawniczych, wieczory poezji, zbiórki książek pod hasłem "Książka dla rówieśnika". Na terenie szkoły działa również "Klub Młodego Czytelnika", gdzie młodzież ma możliwość dzielenia się swoimi opiniami na temat przeczytanych przez siebie nowości wydawniczych. W roku szkolnym 1995/1996 uczniowie brali udział w "Turnieju Matematycznym kI. V". W następnym roku szkolnym 1996/1997 w Między­narodowym Konkursie Matematycznym Kangur Europejski trzech uczniów uzyskało bardzo dobry wynik, byli to: Adam Bemben, Karol Pankiewicz i Przemysław Romański. Uczeń Adam Bemben w nagrodę pojechał na wycieczkę do Pragi. W roku 1997/1998 uczeń Karol Pankiewicz brał udział w etapie wojewódzkim "Konkursu Matematycznego". W roku szkolnym 2000/2001 po raz pierwszy konkurs Kangur Europejski odbył się na terenie naszej szkoły. Brało w nim udział 18 uczniów. Uczeń klasy VI zdobył II miejsce w rejonie. Na terenie naszej szkoły od kilku lat działa również Kółko Ekologiczne, którego opiekunem jest Magdalena Nawrot. Głównym celem kółka jest szerzenie edukacji ekologicznej i kształtowanie wśród dzieci postaw przyjaznych środowisku. Na zajęciach uczniowie poznają również najbliższe środowisko i poszerzają swoje wiadomości z zakresu przyrody. Członkowie koła w latach 1993 -98 brali udział we wszystkich edycjach Miejskiego Konkursu Ekologicznego uzyskując pierwsze i trzecie miejsca. Cenne nagrody, które uczniowie zdobyli (kolorowy telewizor, radiomagnetofony, odtwarzacz wideo), wzbogaciły bazę dydaktyczną szkoły. Co roku członkowie kółka uczestniczą w akcji "Sprzątanie Świata" oraz organizują obchody "Dnia Ziemi". Dzieci chętnie biorą udział w szkolnych konkursach przyrodniczych, które odbywają się w każdym roku szkolnym. Zwycięzcy konkursów w 1999 i 200 l roku otrzymali cenne nagrody książkowe ufundowane przez Urząd Miasta w Jaśle. W każdym roku szkolnym uczniowie uczestniczyli w konkursie biologicznym. W 1999 roku finalistą Wojewódzkiego Konkursu Biologicznego został Karol Tutaj, a w 2000 roku laureatką tego konkursu była Jolanta Dominik. Od roku szkolnego 1996/1997 nasza szkoła uczestniczy w programie edukacyjnym "Czysta Wisła i Rzeki Przymorza". W ramach tego programu współpracujemy z Fundacją Centrum Edukacji Ekologicznej Wsi w Krośnie i Urzędem Miasta w Jaśle. Uczniowie prowadzili monitoringi wody, powietrza, odpadów, obiektów i terenów przyrodniczo cennych. W styczniu 2001 roku członkowie kółka zaprezentowali wyniki swoich prac rodzicom. W maju 2001 roku dzieci odwiedziły instytucję profesjonalnie zajmującą się badaniem stanu środowiska - Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Rzeszowie Delegaturę w Jaśle. Za swoją pracę w programie "Czysta Wisła i Rzeki Przymorza" uczniowie otrzymali w 2000 i 2001 roku cenne nagrody książkowe ufundowane przez Urząd Miasta w Jaśle. Działalność twórcza dziecka ma doniosłą rolę w wychowaniu i naucza­niu. Sprzyja ona rozwojowi intelektualnemu, emocjonalnemu i społecznemu dziecka. Zajęcia prowadzone w Galerii "Pędzelki" przez Aleksandrę Sokołowską uatrakcyjniają i wzbogacają doświadczenia szkolne, wpływają na zwiększenie motywacji do uczenia się. Praca dzieci ma tu też wartość terapeutyczną. Mają one odreagować emocje, poznać swoje reakcje oraz podzielić się swoimi doświadczeniami. Dzięki spotkaniom w Galerii można poznać wrażliwość dziecka na problemy, dyspozycję wrażeniową, zdolność do pozostawania w stanie gotowości wyrażającą się w otwartości i płynności myślenia. Uczniowie poznają tu samych siebie, uczestniczą w poznawaniu czegoś nowego, odprężają się, poznają radość i harmonię. Z dużą ciekawością dzieci poznają nowe techniki pracy. Pracują na dużych formatach, malują palcami, próbują rzeźbić. Z ciekawością wykonują collage, batiki, wydzieranki i lawowanie. Uczniowie malowali też na śniegu oraz wykonali makietę swojej miejscowości. Nauczyciele w naszej szkole uczący w bloku przedmiotów humanistycznych zawsze pracowali bardzo aktywnie. Ich ambicją było rozbudzenie w uczniach twórczej aktywności poprzez rozmaite działania. Na lekcjach dominują metody aktywne wyzwalające indywidualną osobowość każdego dziecka. Od kilku lat gośćmi na lekcjach języka polskiego są studenci i wykładowcy Kolegium Nauczycielskiego, którzy wysoko oceniają uczącą oraz jej sposób prowadzenia lekcji. Uczniowie biorą udział w Konkursie Języka Polskiego i co roku dostają się do etapu II, a nawet III. Chętnie prezentują się na przeglądach i konkursach Nagradzani są systematycznie w Konkursie Literackiej Twórczości Dziecięcej i Młodzieżowej. Zdobywali również laury w Konkursie Talentów. Szkoła może poszczycić się działającym Kółkiem Recytatorskim prowadzonym przez Marię Pankiewicz. Zwyczajem stało się wystawianie w zeszłym roku prezentowano je w wieczór poprzedzający Wigilię. Sceneria była niezwykła, gdyż dekoracja ustawiona była na zewnątrz kościoła, a oświetlały wszystko gwiazdy. Co roku Kółko prezentuje dwie, trzy premiery, "Nasze podwórko" była podziwiana przez władze naszego miasta. W szkole działa Szkolne Koło Miłośników Jasła i Regionu Jasielskiego, opiekunem jest Bożena Tarnawska. Głównym celem Koła jest wprowadzenie tematyki regionalnej do programu nauczania i zajęć pozalekcyjnyc­h. Na zajęciach uczniowie poznają najbliższą okolicę i poszerzają wiedzę o regionie. Członkowie koła biorą czynny udział w konkursach plastycznych i regionalnych, zlotach organizowanych przez Jasielską Federację Regionalnych Towarzystw Kultury oraz turniejach wiedzy o Jaśle organizo­wanych od wielu lat przez Stowarzyszenie Miłośników Jasła i Regionu 50. Aby uatrakcyjnić pobyt w szkole, a jednocześnie umożliwić pożyteczne zagospodarowanie wolnego czasu, zaproponowano zajęciach pozalekcyjnych. W ramach programu profilaktyczno- wychowawczego naszej świetlicy dzieci mogą uczestniczyć w wielu warsztatach zajęciowych.
Opracowali:
Maria Natalia Pankiewicz Bożena Tarnawska oraz uczniowie: Piotr Byczek Dagmara Pawlik Paweł Wietecha

FAKTY ZWIĄZANE Z POWSTANIEM SPOŁECZNEJ SZKOŁY PODSTAWOWEJ I DZIAŁALNOŚCIĄ ZARZĄDU STOWARZYSZENIA

09.2003 - SP nr 6 im. A. Mickiewicza w Jaśle przy ul. Nieglowickiej 174 zgłoszona do subwencji oświatowej. Brak jakiejkolwiek informacji o zamiarach jej likwidacji
11.02.2004 - Dyrekcja SP nr 6 informuje rodziców o zamiarach przeniesienia placówki do nowo budowanej szkoły przy ul. Rafineryjnej
19.02.2004 - Pisemny sprzeciw mieszkańców na ręce Burmistrza Miasta Jasła
24.02.2004 - Spotkanie mieszkańców z V -ce Burmistrzem Jasła Krzysztofem Wnękiem, Dyrekcją SP nr 6, Gronem Pedagogicznym, na którym nie doszło do porozumienia
25.02.2004 - Ponowienie pisemne sprzeciwu
15.03.2004 - Powstaje Społeczny Komitet Obrony Szkoły Podstawowej Nr 6 w Jaśle
03-04. 2004 - Liczne spotkania Komitetu z Komisjami Rady Miejskiej, grupami Radnych oraz udział w sesjach RM
19.04.2004 - Pismo Komitetu do Kuratorium Oświaty w Rzeszowie z zapytaniem czy wydano pozytywną opinię o likwidacji SP nr 6
12.05.2004 - Podkarpacki Kurator odpowiada, że nie wpłynęła prośba o wydanie takiej opinii, a decyzja w sprawie zmiany obiektu szkolnego należy do kompetencji organu prowadzącego
10.05.2004 - Rada Miasta podejmuje uchwałę w sprawie: "ustalenia planu sieci oraz granic obwodów publicznych szkół podstawowych prowadzonych przez Gminę Miejską Jasła" gdzie zapisano wg Par. 1 pkt 4. Szkoła podstawowa Nr 6 im. Adama Mickiewicza, której siedzibą jest obiekt w Jaśle przy ul. Rafineryjnej 3a oraz obiekt przy ul. Niegłowickiej 174,
14.05.2004 - Komitet Obrony kieruje pismo do Wojewody Podkarpackiego o uchylenie tej Uchwały z wiadomością do Kuratora
18.05.2004 - Skierowano protest do Rady Miejskiej przeciwko tejże uchwale
17,18,19.05.2004 - pikiety pod budynkiem szkoły i Urzędem Miasta licznej grupy rodziców i mieszkańców zakończone uzgodnieniem terminu dodatkowych rozmów mających osiągnięcie porozumienia
02.06.2004 - Rozmowy przedstawicieli Komitetu z Władzami Miasta i Gminy zakończone porozumieniem i pisemnym oświadczeniem V-ce Burmistrza o użyczeniu budynku w przypadku założenia Stowarzyszenia.
4.06.2004 - kolejne pisemne oświadczenie Burmistrza Wnęka potwierdzające wcześniejsze ustalenia
23.06.2004 - zebranie założycielskie Stowarzyszenia Edukacyjno-Regionalnego "Nasza Szkoła"
9.07.2004 - w Sądzie Rejonowym w Rzeszowie w XII Wydziale Gospodarczym Krajowego Rejestru Sądowego zostało zarejestrowane Stowarzyszenie Edukacyjno-Regionalne "Nasza Szkoła" z siedzibą w Niegłowicach.
19.07.2004 - pisemna deklaracja o zgodzie Władz Miasta na użyczenie budynku przy ul. Niegłowickiej 174 na prowadzenie Niepublicznej Szkoły Podstawowej.
17.08.2004 - końcowe uzgodnienia Władz Miasta i Stowarzyszenia w sprawie przekazania budynku wraz z wyposażeniem
18.08.2004 - wywiezienie dokumentacji szkoły, sztandaru, kroniki i cenniejszego sprzętu ze szkoły przy ul. Niegłowickiej 174 do budynku przy ul. Rafineryjnej 3a.
19.08.2004 - Podpisanie umowy użyczenia budynku przy ul. Niegłowickiej 174 na prowadzenie Społecznej Szkoły Podstawowej przez Stowarzyszenie Edukacyjno - Regionalne "NASZA SZKOŁA".
26.08.2004 - Wpis Społecznej Szkoły Podstawowej do rejestru szkół niepublicznych Gminy Miejskiej Jasło.
26.08.2004 - rozpoczęcie roku szkolnego 2004/05 w Społecznej Szkole Podstawowej w liczbie 96 uczniów w klasach I-VI oraz 17. dzieci w klasie "0"
. .09.2004 - negatywna odpowiedź burmistrza na wniosek Stowarzyszenia o przekazywanie subwencji oświatowej w celu prowadzenia szkoły. Bez braku wytycznych z Ministerstwa Władze Miasta nie mogą przekazać środków do końca br.
27.09.2004 - udział Zarządu w sesji RM Jasła - w dalszym ciągu brak dotacji.
19.10.2004 - spotkanie okołobudżetowe mieszkańców osiedla Jasło-Niegłowice z Burmistrzem, V-ce Burmistrzem i Sekretarzem Miasta Jasła. Uzyskanie ostatecznego zapewnienia ze strony Władz o przyznaniu dotacji na funkcjonowanie szkoły.
28.10.2004 - dzięki Uchwale RMJ na odbytej Nadzwyczajnej Sesji Rady Miasta przyznano dotację na rzecz Stowarzyszenia Edukacyjno-Regionalnego "Nasza